Bang voor zwemles

In de nieuwsbrief van How2talk2kids las ik een verhaal dat ik graag met je wil delen. De essentie is: door een andere manier van reageren raakt je kind minder van streek. Lees mee. Dit is zo fijn om te weten en (vooral) om toe te passen!

Dit is het fragment uit de nieuwsbrief van How2talk2kids:

Juliette was altijd bang om naar zwemles te gaan. Als ze op woensdag moest zwemmen, dan riep ze op maandag al:  ‘Ik ga niet woensdag! Ik wil niet zwemmen!’ Ik zei dan: ‘Joh, je hoeft pas over een paar dagen we gaan er nu nog niet over nadenken’. Of: ‘Als je bent geweest vind je het altijd hartstikke leuk’, of ‘In Frankrijk ga je altijd zo het water in’. Maar het hielp niet. In het zwembad kleefde ze zich tegen me aan en moest ik haar van me loswringen.
Nu zei ik: ‘Je bent bang om te zwemmen’. Juliette: ‘Ja!’ Ik: ‘Je vindt het eng zonder mama’. ‘Ja!’ Ik ging terug in de tijd naar mijn eigen zwemtijd en plotseling herinnerde ik me weer hoe ik het zelf eng vond en dit vertelde ik haar ook: ‘Ik kan me nog herinneren dat ik dacht dat ik naar beneden zou zakken naar de bodem’. Dit herhaalde zich enkele dagen en op de dag van de zwemles rende ze naar het bad. Het was niet over; ze bleef bang tot haar B-diploma. Vlak daarvoor zei ze: ‘Ik wil niet zwemmen maar dan zeg ik tegen mezelf: ik kan ‘t, ik kan ‘t ik kan ‘t!’
Het is vreemd; als we proberen een negatief gevoel van een kind weg te nemen – ook op een aardige manier – wordt het kind alleen maar gesterkt in haar negatieve gevoel en raakt het meer van streek. Als ouder benoemen we meestal niet hun gevoel omdat we bang zijn dat het gevoel zich dan versterkt. Echter het tegenovergestelde gebeurt. Het kind wat de woorden hoort van dat wat zij van binnen ervaart is diep geraakt en getroost. Iemand heeft haar binnenste ervaring erkent.

How2talk2kids effectief communiceren
Lees meer over dit boek >>
24,50
Lees meer overShop hier de kaart
1,25